Charakterystyka/ morfologia

Błyszczak rudobrzuchy (Lamprotornis superbus)

Systematyka
Rząd: wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: szpakowate (Sturnidae)
Rodzaj: rodzaj: (Lamprotornis)
Gatunek: Błyszczak rudobrzuchy (Lamprotornis superbus)

Charakterystyka/morfologia
Średniej wielkości, krępy ptak o metalicznie błyszczącym, niebieskozielonym upierzeniu z złoto-pomarańczowym brzuszkiem, odseparowanym od piersi w kolorze niebieskim, białym pasem. Podogonie białe, ogon czarny. Dziób długi, ostry. Dorosłe osobniki mają głowę w kolorze czarnym, oko żółte. Młode osobniki posiadają upierzenie w odcieniach szarości, brązowe tęczówki, które z czasem stają się biało-szare, aż do osiągnięcia kremowej barwy w dojrzałym wieku. Rozmiary: do 20 cm. Ptaki te z natury są wszędobylskie. Ze względu na swą wrodzoną inteligencję, oraz ciekawość zawsze starają się być w ciągłym ruchu podczas dnia. Wydając z siebie różnego rodzaju zasłyszane i zapamiętane dźwięki.

Biotop/ preferencje pokarmowe
Zamieszkuje wschodnia część Afryki. Zamieszkuje tereny lesiste w pobliżu jezior i wzdłuż rzek. Najczęściej można go spotkać w pobliżu zabudowań ludzkich, oraz pól uprawnych, w większości jest to spowodowane łatwością zdobycia pokarmu jak i wrodzoną ciekawością. Uwielbia częste kąpiele, w związku z powyższym można na niego natrafić blisko różnego rodzaju drobnych akwenów wodnych, rzeczek, sadzawek itp., gdzie przebywa w parach lub rodzinnych grupach wspólnie korzystając z mokrych uciech. Zasadniczo większość dnia spędza w koronach drzew, gdzie nie jest narażony na ataki ze strony węży, kotów, jak również na prześladowanie przez miejscowych tubylców. Żeruje na ziemi poszukując owadów , ich larw i poczwarek. Dietę uzupełnia nasionami i miękkimi owocami. Podczas przeszukiwania ściółki podczas poszukiwania drobnych owadów, spożywa odpowiednią ilość darniny w celu właściwego wyregulowania pracy układu trawiennego.

Rozwój osobniczy
Do lęgu przystępują ptaki , które mają skończone trzy lata. Wtedy to dopiero w pełni jest rozwinięty ich instynkt macierzyński. Gnieżdżą się wśród gałązek krzewów, budując kuliste gniazdo, w dziuplach drzew lub w szczelinach skalnych i wykrotach osłoniętych zaroślami. Zabierają się do budowy swego przyszłego lokum, energicznie wyszukują różnorakiego rodzaju budulec (suche części roślin, cienkie podsuszone witki, włókno kokosowe, mech, pióra w celu końcowego wymoszczenia). Gdy gniazdo zostało już ukończone, samiec przejmuje nad nim straż, oraz w jego otoczeniu, przeganiając znajdujących się w pobliżu intruzów nawet, gdy są więksi od niego samego. Gdy tylko wyczuje lub zaobserwuje jakiekolwiek zagrożenie, z miejsca alarmuje to swym głośnym krzykiem, wraz ze swą partnerką. W tydzień od chwili ukończenia budowy gniazda pojawia się pierwsze błękitno-niebieskie jajko z ciemnymi, delikatnie nakrapianymi plamkami, tak jak się to dzieje w całej rodzinie szpakowatych. Samice tegoż gatunku z reguły znoszą po dwa jajka, lecz zdarzają się zniesienia po cztery jajka. Inkubacja jaj trwa 14 dni, a biorą w niej udział z zaangażowaniem oboje rodzice, jednak w nocy jajka wysiaduje sama samica, podczas gdy samiec przebywa w pobliżu wlotu do budki, pełniąc straż. Dwa dni przed wykluciem się potomstwa rodzice wnoszą do budki zielone liście, lub inne soczyste części roślin i tną je na drobne kawałki w celu podniesienia wilgotności. Ma to za zadanie bezproblemowe przyjście na świat młodych. Od tej chwili oboje rodzice zaczynają dość nerwowo poszukiwać różnego rodzaju drobnych bezkręgowców. Z pokarmów pisklęta uwielbiają także owoce. Młodzież opuszcza domowe pielesze po ukończeniu 21 dni. Różnią się od swych rodziców barwą upierzenia ich pióra są mniej błyszczące wpadające w mat, tęczówka oka jest ciemna, pręga przebiegająca przez pierś jest mniej widoczna. Samodzielność uzyskują w wieku 6 tygodni od chwili wyklucia. Młode z pierwszego lęgu biorą czynny udział w dokarmianiu, oraz wychowie swego rodzeństwa z kolejnego lęgu.

Status gatunku
Nieznany

Przygotowała: Wanda Kula