Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Kormoran (Phalacrocorax carbo)
Systematyka
rząd: pełnopłetwe (Pelecaniformes)
rodzina: kormorany ( Phalacrocoracidae)
gatunek: Kormoran (Phalacrocorax carbo)
Charakterystyka/ morfologia
Duży, wielkości gęgawy Upierzenie ciemnobrązowe lub czarne z połyskiem granatowym na szyi spodzie ciała, a brązowym i zielonkawym na grzbiecie.. Głowę ma stosunkowo małą, wydłużoną, długi, silny, zakrzywiony dziób. W szacie godowej ma ciemna głowę z wyjątkiem białych policzków. Nieraz białe pióra występują na ciemieniu, z tyłu i po bokach szyi. Naga skóra wokół dzioba jest żółta i przedłuża się w postaci białej plamy na podgardle. Ma też duże białe plamy w okolicy nasady nóg. Nogi czarne, palce spięte błona pławną. W upierzeniu spoczynkowym głowa samca i samicy jest ciemna. Dorosłe mają źrenice szmaragdowozielone. Młode maja brązową grzbietowa stronę ciała, brzuszną zazwyczaj białą i brązowe źrenice.. Pływa głęboko zanurzony, tak że widać tylko wynurzony grzbiet wyciągniętą szyje i uniesiony dziób. Nurkuje chętnie i głęboko. Wypoczywa na skałach, leżących pniach, drzewach, mulistych brzegach. Upierzenie kormorana łatwo przemaka, dlatego po powrocie z połowu ptak musi się długo suszyć. Siedzi wtedy na wybranym , wyżej położonym miejscu i porusza od czasu do czasu na pół rozłożonymi skrzydłami. W locie formuje klucze bądź linie, czasem krąży wysoko. W locie wyciąga szyję i ogon tak, że jego sylwetka przypomina krzyż. Noc spędza na drzewach w gromadzie. Większość ptaków wędruje, część zimuje na wybrzeżu i nie zamarzniętych wodach śródlądowych. Długość ciała 85 – 93 cm, rozpiętość skrzydeł 132 -140 cm, waga 1,7 - 2,7 kg.
Biotop/ preferencje pokarmowe
Żyje w pobliżu dużych zbiorników wodnych zasobnych w ryby, gdzie dość łatwo można zauważyć ptaki pływające, wypoczywające, suszące skrzydła lub lecące. Polują na drobne ryby gromadnie, wypędzając je na płycizny lub w pojedynkę. Ryby to ich jedyny pokarm. Zjadają ich od 07, do 1 kg dziennie.
Rozwój osobniczy
Przebywa na terenach lęgowych od marca do września. Podczas toków samiec pozostaje w gnieździe, wyciąga głowę i ogon. Macha skrzydłami, składa głowę na grzbiecie, wydając chrapliwe dźwięki. Gniazduje w bardzo licznych koloniach na skałach, klifach, drzewach. Gniazdo z grubych gałęzi, wysłane materiałem roślinnym wyłowionym z wody, ma 50 do 60 cm średnicy, buduje je samica z materiału przynoszonego przez samca.. Na terenach lęgowych zachowuje się głośno. Wydaje w locie ochrypłe „gok”, a ptak powracając do gniazda powtarza „ gok gok go go gogok”. Wyprowadza jeden lęg w roku. Samica składa do 4 bladoniebieskich jaj o grubej skorupce i wysiaduje 23 dni. Pisklęta są nagie i ślepe. Oczy otwierają po 3 dniach. Są bardzo hałaśliwymi pisklętami, które w niedługim od wylęgu czasie łażą po gałęziach wokół gniazda, otoczone opieką obojga rodziców. Młode uzyskują samodzielność po 50 dniach, lecz są karmione przez rodziców jeszcze 50 dni. Legowiska łatwo zlokalizować, obserwując ptaki, kiedy wracają do gniazd. Z zachowaniem odpowiedniej ostrożności i dystansu możemy zobaczyć gniazda, wysiadujące ptaki i wyrośnięte młode. Przez cały czas można spotkać poza terenami lęgowymi osobniki nie gniazdujące w danym sezonie.
Status gatunku
Gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową. Sprawca wielu szkód na stawach rybnych.
Przygotowała: Wanda Kula
