Charakterystyka/ morfologia

Płomykówka zwyczajna, płomykówka (Tyto alba)

Systematyka
rząd: Sowy (Strigiformes)
rodzina: Płomykówkowate (Tytonidae) 
rodzaj: Płomykówki (Tytoninae) 

Występowanie

Oprócz Antarktydy zamieszkują wszystkie kontynenty. W Europie zasiedlają głównie zachodnią część kontynentu. Można je spotkać również na terenie Polski, z wyjątkiem gór.

Charakterystyka/ morfologia

Niezwykle jasna sowa o szczególnej sercowej szlarze oraz czarnych, wokół rdzawych oczach. Ze względu na region pochodzenia płomykówki mają białą lub płowożółtą pierś. Ich skrzydła są długie i wąskie, mają jasny, płowożółty wierzch, posiadają szare i czarne plamki, a od spodu są białe. Zarówno samiec jak i samica są jednakowo ubarwione, samice są trochę większe od samców. Długość ich ciała wynosi ok. 35 cm, a rozpiętość skrzydeł od 85-93. Wydają specyficzne okrzyki, sykliwe i chrapliwe nawoływania w locie lub siedząc na drzewie. Głos samicy jest wyższy i bardzo przeraźliwy. Płomykówki są doskonałymi łowcami, dzięki bardzo dobrze rozwiniętemu zmysłowi słuchu oraz zdolności widzenia w bardzo ciemnym świetle a nawet w kompletnej ciemni. Mają asymetryczną budowę uszu, dzięki której potrafią bardzo dokładnie zlokalizować ofiarę. Zbyt silne dźwięki zagłuszane są dzięki zasłanianiu uszu małymi klapkami z piór. Rodzaj piór jakimi są pokryte, pozwala na bezszelestne zbliżenie się do ofiary. Ma to również swoją wadę, upierzenie jest tak delikatne, że sowy nie wybierają się na łowy podczas opadów deszczu lub śniegu.

Biotop/ preferencje pokarmowe

Te średniej wielkości sowy są najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem sów na świecie. Żyją na terenach miast i osiedli, na polach i łąkach będących obszarami łowieckimi. Zakładają gniazda w kościelnych wieżach, w otworach bloków mieszkalnych, a nawet w gołębnikach. Prowadzą osiadły tryb życia, tylko młode osobniki odbywają wędrówki w celu znalezienia nowych terenów do zasiedlenia. Sowy najczęściej polują w locie; lecąc szybko i nisko nad ziemią, wartko i głęboko machając przy tym skrzydłami. Zlatują również z gałęzi i siadają na ofierze, chwytają i porywają. Żywią się głównie małymi gryzoniami, najczęściej są to nornice, szczury i myszy. Zdarza im się upolować małego ptaka, nietoperza a nawet owady.

Rozwój osobniczy

Płomykówki żyją dość krótko, średnio około 4 lat, jednak większość ginie już w pierwszym roku życia. Jest to spowodowane głównie trudnością w zdobywaniu pożywienia zimą. Osiągają dojrzałość płciową w drugim roku życia. W okresie wiosennym przystępują do lęgu (kwiecień-maj). Samica składa od 4-8 białych jaj. W zależności od obfitości pokarmu, płomykówki mogą składać jaja nawet w sierpniu czy wrześniu. Wysiadują młode około miesiąca, a po 7-8 tygodniach maluchy opuszczają gniazdo.

Status gatunku

W Polsce są to ptaki objęte ścisłą ochroną gatunkową. W ostatnich latach ich liczebność maleje, a głównym powodem tego jest brak odpowiednich miejsc do założenia gniazda. Intensyfikacja rolnictwa- masowe pozbywanie się gryzoni przez człowieka, również sprzyja wymieraniu gatunku.

Opracowała: Małgorzata Stępień

Źródło: „Atlas ptaków”, Jonathan Elphick, John Woodward, Warszawa 2005; Wikipedia; Internet